Sebenarnya...

Macam mana nak mula ye... Jujur awak nampak macam saya banyak cakap tapi bila soalan melibatkan perasaan, saya agak berhati -hati... saya tak pandai tanya soalan secara terus sebab saya terbiasa untuk fikir baik dan buruk sesuatu soalan... disebabkan itulah saya banyak simpan dan diamkan...

Semalam awak minta saya tanya saja soalan yang buat saya tertanya-tanya... banyak sebenarnya tapi saya takut... saya takut kalau saya tanya ia akan melukai hati awak... buat awak tersinggung..

Awak, saya tak pandai berkata-kata.... jadi saya menulis... menulis itu lebih mudah buat saya... jujur, saya ragu untuk biarkan awak baca... tapi saya tau hanya dengan cara ini saya boleh luahkan segalanya...

Awak, bila saya tanya macam mana awak luahkan perasaan awak dekat nadia tu ada sebab sebenarnya... saya nak tau betapa kuat atau rapuhnya saya... kalau awak perasan sepanjang awak bercerita saya pernah terdiam sekejap... bila awak tanya perasaan saya bila awak dah ceritakan segalanya, jujur saya tak mampu jawab... sebab saya sendiri tak tau perasaan saya masa tu...

Awak, bila awak tanya saya kenapa saya teringin nak jumpa nadia juga saya ada sebab... mungkin awak tak tau.. tapi sepanjang awak dengan nadia, saya sentiasa ikuti perkembangan awak dengan nadia... saya ingat macam mana nadia pernah surprisekan awak... saya ingat setiap gambar yang pernah ada dalam facebook awak... bodoh kan... lukakan hati sendiri masa tu... saya nak jumpa nadia sebab saya nak tanya kenapa dia lepaskan awak? Kenapa dia lukakan hati awak? Saya marah sebab saya hilang seorang kawan masa awak dengan nadia... awak tau tak betapa sedihnya saya masa tu... awak janji awak takkan tinggalkan kawan disebabkan cinta.. tapi itu yang awak buat pada saya... awak ulang balik apa yang pernah terjadi pada saya.. saya tak salahkan awak sebab awak tak pernah tau kisah silam saya... kalau awak nak tau, orang yang pernah saya suka tinggalkan saya bila dia kenal perempuan lain... kerana itu saya cukup terasa hati masa tu...

Awak, saya takut sebenarnya... bila saya fikirkan semuanya saya takut... saya takut saya tak mampu jadi yang terbaik... saya takut dengan masa hadapan... bila macam-macam terjadi di sekeliling saya, saya jadi takut... awak tau kenapa? Sebab saya tau kalau saya kecewa lagi kali ni, saya dah tak mampu nak bangun... saya akan rebah sebab hati saya dah tak ada ruang untuk orang lain...